Rozdział 17 cz.I

Zbzikowany czwartek i rąbnięta sobota - czyli nigdy nie wierz butelce

Zbzikowany czwartek

         Ten czwartkowy dzień od samego rana nie wyglądał normalnie. Najpierw rodzice Mag zachowywali się wyjątkowo spokojnie, potem Roxi nie rzucił się na swoją ukochaną miodowo-włosą z mokrymi pocałunkami, a około godziny dziesiątej przez ulicę przejechała najprawdziwsza dorożka. Zaraz po tym dziwnym zdarzeniu do drzwi Colenów zapukał listonosz i wręczył w ręce Sary kopertę, w której było zaproszenie na ślub Victorii Balck i Justina Courtney’a, który miał odbyć się już w sobotę. To oznaczało dwie rzeczy: po pierwsze Nikki Black będzie znana teraz jako Nikki Courtney, a po drugie Justin Courtney będzie kolejnym pechowcem, który został złapany w szpony Victorii. Nie pozostaje nic innego, jak tylko współczuć.

Pewnie gdyby nie to, że Mag ma haka na swojego wroga, to teraz na kolanach prosiłaby rodziców, żeby nie iść na to nieszczęsne, wystawne wesele.

Jednak po ujrzeniu Nikki ze szkolnym kujonem sprawy potoczyły się trochę inaczej. Teraz to Margaret mogła odegrać się na nieznośnej dziewczynie i od razu podbudować opinię Jakoba. Nigdy nie lubiła, jak popularni ludzie robili sobie żarty z uczniów, którzy uczyli się lepiej od nich. To nie ich wina, że nie mieli zbyt bogatego życia towarzyskiego i woleli przedmioty ścisłe od imprez.

Pozostał jednak jeden malutki problem. Margaret musiała znaleźć chłopaka, który byłby zgodny z opisem, jaki zna jej wróg. Bądź, co bądź ciężko jest znaleźć wolnego greckiego Boga. Shalie oraz miodowo-włosa musiały wytężyć mózgownice i zastanowić się, kto mógłby pomóc. Usiadły, więc rozpromienione na tarasie i zaczęły w notesie wypisywać nazwiska chłopaków, których znały. Kiedy skompletowały wszystkich przystąpiły do selekcji.

     - Tom Roxon – przeczytała wolno z kartki panna Swift.

Jej przyjaciółka zmarszczyła brwi i spróbowała przypomnieć sobie kolegę z klasy.

      - Skreśl od razu wszystkich uczniów. Nie chcę iść na to wesele z człowiekiem, który ma dwucyfrowe IQ – rzekła po chwili namysłu Maggie.

Nie było sekretem, że nastolatka średnio dogadywała się ze swoimi szkolnymi kolegami. To był prosty układ „nie lubię was, bo wy nie lubicie mnie”. Każdy z budy wiedział, że panna Colen jest, co najmniej dziwna, agresywna, zawsze naładowana energią i sarkastyczna. Te cechy zdecydowanie ostudzały zapędy potencjalnych zalotników oraz  budowały spory dystans.

       - Facet od pizzy - z ust ciemnowłosej padł kolejny kandydat.

       - Nie zgodzi się po tym jak przez moją mamę wywalili go z pracy – orzekła jasna głowa, przypominając sobie jak jej rodzicielka siłą zaprosiła chłopaka na kolację, a ten tracąc poczucie czasu zasiedział się i zapomniał o zamówieniach. Telefon, który dostał od szefa nie należał do najmilszych. Krzyk jaki wydobywał się ze słuchawki usłyszeli wszyscy przy stole, choć nie był włączony system głośnomówiący.

       - Ten nie, ten też, ten tym bardziej. Hmm… Rayan Sparks.

Właścicielka ciemnych pukli z nadzieją spojrzała na swoją przyjaciółkę.

       - Mówiłam ci żebyś go nie wpisywała. Koleś pojechał na jakiś obóz walczyć z nadwagą, więc tak jakby jest niedostępny – westchnęła Mag.

Zaczynała powoli tracić nadzieję, ale nie mogła się poddać, kiedy już była tak blisko utarcia Nikki nosa.

        - Więc został tylko twój tata – panna Colen spojrzała na przyjaciółkę z politowaniem – i jeszcze oni. – Wskazała dłonią na dom obok.

Jasnowłosa jęknęła i sama sprawdziła listę w poszukiwaniu kogoś innego. Szybko zrozumiała, że nieskreślona pozostała tylko piątka jej sąsiadów. Tu już nawet nie chodziło o to, że nie zawsze dogadywała się z tym zespołem. Teraz górę przejęła godność i honor dziewczyny – nie chciała ich o nic prosić, lecz z drugiej strony nie miała wyjścia.

Za radą swojej przyjaciółki wzięła kilka kojących wdechów i wydechów, a potem ruszyła w stronę sąsiedniego mieszkania z niepewną miną.

       - Czekaj, czy łapią się w kryteria? – zapytała rozsądnie Mag, gestem dłoni zatrzymując swoja przyjaciółkę.

Dziewczyny myślały nad tym chwilę.

       - W sumie dziewczyny mdleją na ich widok, no i co tu się oszukiwać do szpetnych nie należą – zaczęła wolno brunetka. Na te słowa jej kompanka pokiwała głową i zrobiła dziwny grymas.

      - Spadłam tak nisko – wyszeptała pod nosem.

Przyjaciółka poklepała jej ramię i uśmiechnęła się bez wyraźnego powodu.

Oczywiście jak na piosenkarzy/ małpy przystało najpierw było ich słychać, a dopiero potem widać. Zanim dziewczyny dobrnęły przed ich furtkę wiedziały, że piątka wariatów znajduje się na zewnątrz.

Po wkroczeniu na ich posesję od razu zauważyły trójkę chłopaków odbijających do siebie piłkę siatkową oraz pozostałą dwójkę opalającą się na leżakach. Shalie już miała witać się z sąsiadami, kiedy jej uwagę przykuł Harry – a mianowicie jego nagi tors pokryty czarnymi tatuażami. Brunetka wcześniej już widziała chłopaka bez koszulki, ale dopiero teraz, gdy chłopak spokojnie spał na leżaku, z głową zakrytą słomianym kapeluszem, mogła się mu dokładnie przyjrzeć.

Tatuaże robiły wrażenie i szczerze mówiąc zaczęły podobać się dziewczynie.

Na leżaku obok Stylesa grzał swoje cztery litery Niall Horan, lecz ku zasmuceniu ciemnowłosej nie posiadał żadnych obrazków na ciele.

Mag przyglądała się osłupiałej przyjaciółce, marszcząc brwi, a następnie odwróciła wzrok do reszty zespołu.

        - Cześć wam – przywitała się, lekko machając w ich stronę.

Chłopcy nie mieli tyle oporów i od razu podbiegli do dziewczyny, by dać jej przywitalnego przytulasa. Na szczęście (lub nie) posiadali koszulki.

        - Oto i ona - Margaret Colen. Córka czarnoksiężników oraz najniższa właścicielka ciętego języka w Thousand Oks – przedstawił ją Tomlinson, a potem zamknął jej ciało w ciasnym, zbyt długim uścisku.

        - Cóż sprowadza ciebie oraz Shalie w nasze skromne progi?- spytał Liam i uśmiechnął się przyjaźnie, jak to miał w zwyczaju.

        - Shalie?! – za snu powstał, nie kto inny, jak właściciel ciemnych loków.

Imię dziewczyny najwidoczniej wdarło się do jego zaspanego umysłu i klepnęło go w bębenki słuchowe. Inaczej nie da się wytłumaczyć jego reakcji.

Styles powstał i od razu przygarnął małe ciało brunetki do swojego nagiego wytatuowanego torsu.

Shalie o dziwno nie skrzywiła się na tę czułość, tylko rozciągnęła swoje wargi w uśmiechu. Ten dzień niewątpliwie zasłużył na nazwę ‘zbzikowany czwartek’. Tak jakby wszystko dookoła zaczęło się zmieniać, zdawało się, że nawet czas płynął inaczej.

Kiedy tylko jasnej głowie udało się wyrwać z rąk marchewki, powiedziała chłopakom, by nie przejmowali się obecnością gości i wrócili do przerwanych zajęć. 

W końcu dziewczyna nie mogła iść z całą piątką na wesele, musiała wybrać, a żeby to uczynić, chłopcy musieli przejść pewien test.

Na pierwszy ogień padł Payne. Obydwie sąsiadki podeszły do niego. Ciemny blondyn lekko zmarszczył brwi, ale nie wydawał się szczególnie przejęty. Próbował nie przerywać odbijania piłki, gdy Maggie spokojnie podeszła do niego i zaczęła się z nim mierzyć. Shalie, która trzymała notes w dłoni, pokiwała na głową na boki i wykreśliła nazwisko chłopaka z notesu. Liam Payne okazał się być zbyt wysoki dla dziewczyny, która miała fioła na punkcie tego, że jest zbyt niska. Wiedziała, że takiej różnicy nie naprawią żadne szpilki. Zaraz po krótkiej wymianie zdań z przyjaciółką Harry również został przekreślony grubą kreską. Może i to było dziwne, obsesyjne zachowanie, ale w końcu dziewczyna miała, w czym wybierać.

Kolejnym kandydatem był Lou. Chłopak starał się nie śmiać, gdy widział jak dziewczyna przy nim wyciąga swoją szyję do góry. Zaraz potem jednak mina mu zrzedła.

        - Wiesz, że anakondy przymierzają się do swoich ofiar zanim je zjedzą? Albo mi się wydaje, albo robisz coś podobnego.

Szatyn dla pewności odsunął się trochę od miodowo-włosej.

        - Tak jakby... Potrzebuję waszej pomocy – wykrztusiła z siebie nastolatka, a następnie wlepiła wzrok w ziemię, co było do niej zupełnie niepodobne.

        - Mówię wam, zabiła kogoś i chce przenieść ciało – stwierdził blondyn z nieodgadnionym wyrazem twarzy. – To jeszcze nie tłumaczy, dlaczego się z nami mierzy, ale na pewno za chwilę się tego dowiemy. Dalej Mag mów, jesteśmy gotowi na wszystko.

Wszyscy nadstawili uszu i popatrzyli się na postać panny Colen. Ta nerwowo przełknęła ślinę.

          - Zostaliśmy z rodzicami zaproszeni na wesele w sobotę i szczerze mówiąc, potrzebuję partnera.

Niall wyraźnie odetchnął z ulgą. Jeszcze chwila, a zszedłby na zawał. Szatyn przenikliwie spojrzał na jasnowłosą.

          - Czemu czuję, że jeszcze nie wiemy wszystkiego?- zapytał zainteresowany.

          - Bo nie powiedziałam, że ten partner musiałby jeszcze udawać… mojego chłopaka – wyznała nastolatka, nie podnosząc wzroku. Pomiędzy całą siódemką zapanowało milczenie.

Każdy chłopak patrzył na dziewczynę jak na kosmitkę. Mag wydawała się być samowystarczalna, aż tu nagle przyszedł dla zespołu dzień, w którym ta niewiasta prosi o ICH pomoc. Niebywałe. 

          - Pójdę z tobą. Nigdy nie powiem nie do darmowego alkoholu i pięknej dziewczyny – oznajmił z uśmiechem mulat. Lekko przyciskając sąsiadkę do swojego boku.

Tomlinson natychmiast podbiegł do pary i zrzucił dłonie kolegi z panny Colen. Nie musiał czekać nawet sekundy na oczekujące wyjaśnień spojrzenia kolegów i koleżanek.

Już nie wspominając Mag, która stanęła sztywno jak kłoda, nie widząc dokładnie, co ma zrobić. W normalnych okolicznościach zdzieliłaby marchewkę po łapach, ale dziś wiedziała, że musi być miła dla sąsiadów, gdyż są jej ostatnią deską ratunku. A prawdę mówiąc jasnowłosa ostatnio, nie miała ochoty bić czy nawet dogryzać szatynowi, ponieważ gdy już to robiła, zaczynały gnębić ją wyrzuty sumienia. Raz nawet tak przestraszyła się tych niecodziennych reakcji, że chciała udać się do lekarza specjalisty. Sama już nie orientowała się, co właściwie się z nią dzieje i czasami poświęcała noce, by nad tym myśleć (a warto dodać, że ZAWSZE spała dobrze i była prawdopodobnie największym śpiochem w Ameryce).

          - To ja chcę iść z Mag, przecież wiecie jak kocham wesela. A poza tym jestem doskonałym aktorem i świetnie odegram rolę chłopaka. – przemówił Louis i uśmiechnął się do wszystkich szeroko, jednocześnie mocniej dociskając sąsiadkę do siebie.

Chłopcy na jego słowa pokiwali głowami. Tak, to całkowita prawda - marchewka kochał wesela i wszelakie uroczystości, ponieważ był duszą towarzystwa. Aktorstwo miał we krwi jak każdy z rodziny Tomlinsonów. Być może te pojedyncze role w reklamach serków i jogurtów, też jakoś rozwinęły tę artystyczną stronę chłopaka.

            - O nie! To ja idę z Maggie! Nie ominę wyżerki!- ogłosił Niall i zaczął wyszarpywać ciało dziewczyny z lepkich macek swojego kumpla. Oczywiście Lou zaczął ciągnąć ją w swoją stroną, a żeby tego było mało walczyć postanowił też Zayn.

Uwaga, uwaga! Chłopcy, którzy wręcz nie znosili swoich sąsiadek( z większą wzajemnością), właśnie kłócili się o to, który z nich będzie pomagał jednej z nich. Takie rzeczy tylko w Thousand Oks i tylko w „zbzikowany czwartek”.

              - Okey! Przestańcie! Po prostu zakręćcie o to butelką – zaproponowała stojąca obok Stylesa, Shalie.

Kiedy wojownicy przystali na ten pomysł, miodowo-włosa mogła odetchnąć z ulgą.

Niall jak na skrzydłach pobiegł do domu po odpowiednie naczynie. A Zayn i Louis usiedli na tarasie gotowi do gry. Gdy tylko blondyn przytargał ze sobą butelkę sprawiedliwości (czyt. butle po coca-coli), trójka usiadła w małym kółku.

Liam wydawał się być trochę rozczarowany faktem, że jego nazwisko zostało przekreślone, ale lokers rzucił pomysł, że w sobotę będą robili razem coś fajnego.

           - No to ten…Niech wygra lepszy – powiedziała ciemnowłosa, jednocześnie zakręcając butelką.

Mag z uwagą obserwowała ruchy naczynia. Pech chciał, że szyjka wycelowana została pomiędzy Niallem a Lou. Szatyn jednak szybkim ruchem przekręcił ją swoją stronę i już każdy wiedział, z kim dziewczyna spędzi sobotnią noc.

Jasnowłosej zrzedła mina, ale już po chwili uznała, że tak po prostu musiało być. Wszyscy zaczęli im gratulować jakby, co najmniej ogłosili, że biorą ślub.

             - Teraz Harry swatka Styles wszystkim się zajmie! Będziecie parą słodką jak miód. Każdy będzie wam zazdrościł tej miłości.

Chłopak z burzą loków na głowie zatarł dłonie i popchnął parę w stronę drzwi od ich domu. Zapowiadał się trening, który miał być tym jednym z najbardziej wyczerpujących w ich życiu. I któżby pomyślał, że zgotowała go im zwykła butelka po coca-coli.

      ↯

            - A co w tym trudnego! – wybuchł lokers, patrząc na swoją sąsiadkę i kumpla, którzy od dłuższego czasu mieli problem z wykonaniem wiarygodnego przytulenia.

To oczywiste, że potrafili obściskiwać się, ale tylko z zaskoczenia i zazwyczaj na złość. Teraz zachowywali się, jakby włączyła im się swojego rodzaju blokada. Co więcej Harry tracił przez nich zmysły.

              - Po prostu połóż mu ręce na brakach!- Ich trener wziął dłonie jasnej głowy i ułożył je na miejscu, o którym mówił. Fakt zadanie to było trochę utrudnione przez różnicę wzrostu tej pary, ale mimo wszystko nadal pozostawało wykonalne. – A ty opleć ją ramionami wokół talii- Tym razem Styles pochwycił kończyny swojego kupla i ułożył je w odpowiednim punkcie. – Przysuńcie się do siebie! – Tu popchnął ich –I to koniec! Ale nie wyglądajcie jakbyście przytulali drut kolczasty rozgrzany do  200°C Uśmiech! Czy wy nic nie umiecie!

Lokers przysunął dłoń do czoła i zaczął coś niewyraźnie mamrotać pod nosem. W końcu po chwili przerwy znowu podszedł to pary. Reszta z zaciekawieniem oglądała zmagania w salonie. Shalie podśmiechiwała się za notesem, a Niall zajadając popcorn, parę razy stwierdził, że Lou i Mag są lepsi od telewizji. Im jednak nie było w tamtej chwili to śmiechu.

           - Teraz patrzcie sobie głęboko w oczy – poinstruował łagodnie brunet, czekając, aż dwójka wreszcie raczy na siebie spojrzeć.

           - Tak głęboko jakby próbowała zobaczyć tył jego czaszki? – spytała się znudzona panna Colen.

           - Chyba raczej mózg, moja droga. On jest przed tyłem czaski – zaśmiał się szatyn.

           - O wiele rzeczy mogłabym się oskarżyć, ale nie o posiadanie tego narządu, kwiatuszku – odpowiedziała dziewczyna bez cienia uśmiechu na ustach.

            - Coś ci się żart nie udał, mała – oświadczył rozpromieniony Tomlinson, poprawiając swoje ręce, które znajdowały się przy dolnej części pleców miodowo-włosej.

           - Za dużo z tobą przebywam – odburknęła niewiasta i podciągnęła dłonie chłopaka do góry, gdyż zaczęły niebezpiecznie zsuwać się w dół.

Szatyn już otwierał usta, by odpowiedzieć, ale zaraz do akcji wkroczył Harry i położył im na ustach swoje duże dłonie.

            - Żadnych rozmów na moich zajęciach! I nikt wam nie uwierzy, jeśli będziecie ciskali do siebie piorunami z oczu – upomniał ich, a para natychmiast uśmiechnęła się do siebie promiennie.

Ten trening jednak był trudniejszy, niż mogłoby się zdawać.

Reszta dnia zleciała zebranym na słuchaniu rad Harry’ego i oglądania prób tańca Margaret oraz Louisa. Było to dziwne, bo lokers sam nie umiał tańczyć i niestety nie miał w tej dziedzinie zielonego pojęcia, a próbował wpoić parze różne dziwne zalecenia.

Kiedy zrozumiał, że nie zrobi z nich gwiazd parkietu, ogłosił lekcje pod tytułem „nauczmy całować się na niby”. Oczywiście panna Colen oraz Tomlinson wybuchli śmiechem i powiedzieli, żeby chłopak od razu darował sobie te zajęcia. Obrażony Styles oznajmił, że wychodzi, a parę minut po nim dom opuściła również Shalie pod pretekstem tego, że jest znudzona. 

Korzystając z tego, że trening został zakończony, Maggie zaczęła opowiadać Lou o całej sprawie z Nikki oraz dlaczego ma udawać jej chłopaka. Nie obyło się bez łez śmiechu ze strony szatyna, ale w sumie i tak przyjął to dobrze.

Na koniec kiedy uzgadniali kwestię stroju dziewczyna uświadomiła sobie, że nie ma sukienki i wybiegła z domu sławnego zespołu jak oparzona.  

No cóż skleroza pewnego osobnika najwyraźniej zaczęła się jej udzielać.

Rąbnięta sobota

          Dzień ten w rodzinie Colenów wyglądał zwyczajnie, czyli po prostu był szalony. Na szczęście niecodzienność minionego czwartku postanowiła opuścić Thousand Oks.

Matka Mag od samego rana śpiewała razem z Benem weselne kawałki oraz biegała z pokoju do garderoby, sprawdzając, czy aby na pewno wszystkie ubrania są idealnie wyprasowane.

Maggie z jednej strony cieszyła się, że zemści się na Nikki, a z drugiej obawiała się Lou, któremu wszystko mogło przyjść do głowy. Pozostawała jednak dobrej myśli.

Ślub miał odbyć się o 17: 00, a dojazd na miejsce miał zająć około pół godziny, więc Maggie zaczęła się szykować wraz z wybiciem godziny czternastej. Standardowo na pierwszy ogień poszły włosy. Przez ostatni miesiąc sporo podrosły i sięgały dziewczynie mniej więcej do lędźwi. I ku jej radości to nie ona musiała martwić się ich układaniem, ponieważ do tej roboty zgłosiła się jej przyjaciółka, z resztą podobnie jak do makijażu. Mag dziś miała lśnić niczym sreberko po gumach w południowym słońcu.

Przyjaciółki śpiewały razem z jej rodzicami, podczas gdy Shalie kręciła na głowie Margaret długie fale.

        - A co będzie, jeśli skapną się, że nie jesteście razem?- zapytała rozsądnie brunetka, na co jasna głowa prychnęła.

        - Proszę cie, kiedyś w szkole tak udawałam ból brzucha, że w końcu sama w niego uwierzyłam – powiedziała kpiąco, przypominając sobie tą sytuację.

Po jakiś dziesięciu minutach, gdy panna Swift nadal grzebała we włosach dziewczyny, ta wzięła z biurka beżowy lakier i zaczęła malować nim paznokcie u rąk. Przygotowania to zdecydowanie najnudniejsze zajęcie na całej kuli ziemskiej. Jedyną rozrywką przez te godziny byli tylko państwo Colen, którzy weszli do pokoju córki i zaczęli tańczyć tango, wywalając przy tym lampkę nocną. Potem Sara i Ben popłakali się na myśl, że ich córka będzie tak pięknie wyglądać i że idzie na wesele ze swoim CHŁOPAKIEM Louisem Tomlinsonem. 

Oczywiście Mag nie mogła złamać im serc i zaprzeczyć, że ona i marchewka są para. Ta wiadomość odcisnęłaby trwały ślad na psychice Bena, który cieszył się na myśl, że będzie mógł za darmo wchodzić na koncerty One Direction.

Po tych niespodziewanych atrakcjach oraz po ułożeniu włosów Margaret, przyszedł czas na wykonanie makijażu. Prawdę mówiąc to Shalie pierwszy raz w życiu robiła komuś make up, ale wolała nie wyjawiać tego faktu swojej koleżance.  Wyjęła wszystkie kosmetyki i przystąpiła do nakładania kolejno: bazy pod podkład, podkładu i pudru. Aby jej twarz nie wyglądała zbyt ciężko spryskała ją specjalnym preparatem, który miał stopić wszystkie warstwy ze sobą oraz pełnić rolę utrwalacza. Cera panny Colen nie miała w tamtym momencie żadnych defektów i ku jej szczęściu nie utworzył się efekt maski. Potem Shalie nałożyła na powieki miodowo-włosej beżowe cienie, by uzyskać efekt przydymionego oka. Kiedy skończyła narysowała kreski eyelinerem oraz mocno wytuszowała rzęsy. Na policzki nałożyła bronzer, aby podkreślić kości policzkowe. Całość wyglądała znakomicie, aż do tego stopnia, że brunetka poczęła zastanawiać się czy nie chce zostać kosmetyczką.

Sama Margaret pochwaliła jej pracę wielokrotnie, a Ben oraz Sara wpadli w zachwyt. Serce Shalie oblało się miodem na te wszystkie pochwały.

Kiedy Maggie miała już gotowe włosy oraz makijaż postanowiła włożyć sukienkę, którą pomagała wybrać jej mama.

Na początku nie była do niej przekonana, ale Shalie stwierdziła, że prezentuje się w niej olśniewająco.

Kiecka była koloru turkusowego. Nie posiadała ramiączek, ponieważ jej góra mocno opinała się na klatce piersiowej. Pośrodku serduszkowego gorsetu znajdowały się trzy złoto-turkusowe guziki, które idealnie współgrały ze złotym, cienkim pasem umiejscowionym nieco ponad linią tali.  Od paska w dół sukienkę uszyto z wielu warstw tiulu, który był mocno rozkloszowany i tworzył znakomity efekt. Całości stroju dopełniały beżowe czternastocentymetrowe szpilki na platformie z paskiem. Na nadgarstki dziewczyna włożyła parę złotych bransoletek z czaszkami oraz kolczyki w tym samym kolorze również o motywie czaszki. Na lewą dłoń Mag wciągnęła pasujący do reszty biżuterii pierścionek na dwa palce w kształcie krzyża. Wychodząc z pokoju zgarnęła jeszcze z szafki kopertówkę w kolorze butów, wcześniej wrzucając do niej dużo przydatnych rzeczy.

Nie ma, co się oszukiwać Margaret Colen lśniła bardziej niż sreberko po gumie w południowym słońcu.

Potwierdzały to miny jej rodziców oraz Shalie, która swoją drogą stwierdziła, że dla niej mogłaby być lesbijką.

        - Byłaś nieoszlifowanym diamentem. A teraz ahh, co ten Louis z tobą zrobił. Dzięki tej miłości rozkwitasz moja piękna.

Pani Colen kończąc swój wywód przytuliła córkę do piersi i pogłaskała jej nagie plecy. Dziewczyna przeczuwała, że roztrzaska serca rodzicom, mówiąc, że to całe chodzenie jest tylko na niby.

Potem do uścisku dołączył się ojciec dziewczyny, ciągnąc za sobą Shalie. Nie ma to jak rodzinny przytulas, który miażdży kości i psuje włosy.  Kiedy państwo Colen wreszcie skończyli tulić dziewczyny, Ben podbiegł do lustra i zaczął na głos zastanawiać się, czy nie zrobi zbyt wielkiego wejścia w tej czerwonej muszce w grochy oraz wyraził swoje obawy co do tego, że goście mogą pomylić go z panem młodym. Sara, która ubrania była w czarną przylegającą sukienkę szybko odwiodła go od tego pomysłu.

         - Moje drogie panie pora już wychodzić – ogłosił pan Colen – A ty myszko, co będziesz robiła całą noc bez towarzystwa? – zasmucił się, patrząc na brunetkę.

         - Proszę się o mnie nie martwić idę do sąsiadów i będziemy uczyć się medytować – szybko uspokoiła mężczyznę panna Swift.

Ben wyraźnie odetchnął z ulgą. A potem zaczął pośpieszać swoją żonę, która ogłosiła, że musi sprawdzić, czy wszystko wzięła. Dziewczyny by nie tracić czasu, wyszły z domu i poszły do miejsca, w którym umówione były z chłopakami. O dziwno Margaret poruszała się na szpilkach tak równie szybko jak bez nich. Cały czas patrzyła na swoją przyjaciółkę z góry by, choć raz napawać się faktem, że jest od niej wyższa. Niewiele, ale jednak.

Po chwili nastolatki ujrzały przed sobą pięć znajomych sylwetek, idących w ich stronę.  Pierwszy na drodze stanął Harry i uważnie zmierzył miodowo-włosą od góry do dołu. Po chwili dołączyła do niego reszta ferajny.

         - Margaret nie wiem jak to powiedzieć, ale wyglądasz znakomicie – wykrztusił lokers, jeszcze raz uważnie przyglądając się dziewczynie. Reszta chłopaków również sypnęła komplementy w stronę dziewczyny.

Maggie spojrzała na Louisa, który miał rozdziawione usta i wyglądał jakby za chwile miał zbierać szczękę z ziemi. Jasna głowa musiała przyznać, że szatyn też wyglądał przyzwoicie. Miał postawione do góry włosy (fryzjerem zapewne był Zayn, ponieważ dzierżył w dłoni szczotkę oraz lakier do włosów, którym co chwila pryskał fryzurę swojego kolegi) okulary przeciwsłoneczne, idealnie skrojony czarny garnitur, białą koszulę oraz krawat w kolorze sukienki dziewczyny. Spodnie od garnituru, ładnie opinały nogi chłopaka i nie wyglądały tak oficjalnie jak to zazwyczaj przy garniturach bywa. Mag miała podstawy sądzić, że to zwykłe czarne rurki. Nogawki spodni były zawinięte i nie dało się ukryć, że pod turkusowymi tomsami chłopak nie ma skarpetek….zaraz TURKUSOWYMI TOMSAMI?!

Jasnowłosa złapała się za serce i gestem dłoni przywołała do siebie swoja przyjaciółkę.

       - Czy też widzisz to…kolorowe coś na jego nogach?- zapytała, nie wierząc swoim oczom.

Brunetka niepewnie pokiwała głową.

        - Mówicie o moich butach? Jak dostałem smsa o kolorze twojej sukienki to od razu pomyślałem o tych turkusowych cudach. Co ty na to?- Louis zaprezentował obuwie z każdej strony i uśmiechnął się promiennie.

        - Co ja na to?! Przecież to chyba jakiś żart! Najgorszy żart z twoich wszystkich najgorszych żartów- wrzasnęła dziewczyna, wachlując się torebką.

        - A ja uważam, że są super –oburzył się szatyn.

        - Nie, nie są!

        - A właśnie, że są!

        - Nie!

        - Tak!

        - Patrz Lou, przyniosłem twoje czarne lakierki- Nagle ni stad, ni zowąd do zebranych dołączył Niall z parą hebanowych butów w dłoni.

Maggie autentycznie uznała go za anioła, który spał z nieba prosto na ziemię, by ratować ją od takich świrusów jak Tomlinson. Obrażony chłopak wyszarpnął obuwie od kumpla i zmienił je, ogłaszając, że nogawki i tak zostawia zawinięte. Dziewczyna machnęła na to ręką, najważniejsze, że zdjął tęczę ze stóp. Para przysunęła się do siebie, jak tylko Liam powiadomił, że zbliżają się państwo Colen.

Jasnowłosa wzięła szatyna pod ramię i uśmiechnęła się najszczerzej jak umiała.

Ta dwójka razem prezentowała się naprawdę dobrze. I choć Margaret do samego końca wierzyła, że będzie wyższa od swojego partnera, to los sprawił, że sięgała mu tylko do okolic nosa. Trudno, może innym razem jej się uda. 

Ciemny blondyn korzystając z chwili, wyciągnął ze swojej kieszeni telefon i zrobił zdjęcie parze.

         - Mój kochany Lougaret! Prawdziwa miłość zawsze wygrywa!- wykrzyknął, a potem zaczął wylewać łzy radości w ramię swojego kolegi.

Do zebranych dołączyli wreszcie państwo Colen.

         - Lou, kto by pomyślał, że tak zawrócisz mojej córce w głowie. Oh wyglądacie razem doskonale – pochwaliła Sara, a następnie przytuliła wszystkich chłopaków po kolei.

Po przywitaniu Ben zarządził, by wszyscy wsiedli do auta. Szatyn zaproponował, że mogą jechać oddzielnie, ponieważ posiada prawo jazdy i własny samochód, ale rodzice stanowczo zaprzeczyli pod pretekstem tego, że muszą się nacieszyć się widokiem tej pary.

Kiedy cała czwórka znajdowała się w aucie, Ben uchylił szybę i powiedział jeszcze do pozostałych:

          - I macie mi się opiekować Shalie!  Jak usłyszę jedno złe słowo na wasz temat z jej ust to dam wam unfollow na Twitterze- zagroził, a potem bezceremonialnie wcisnął pedał gazu.

Szatyn przez parę sekund machał do kolegów przez tylną szybę, a następnie wlepił gałki oczne w swoją partnerkę. Ta natomiast zaczęła wysyłać do niego dziwne znaki oczami, powodując, że bezgłośnie pytał, o co jej chodzi. W końcu, gdy straciła cierpliwość, pociągnęła za ramię marchewki i oplotła je sobie wokół talii. Z początku chłopak nie zrozumiał jej czynu, ale potem zauważył panią Colen, która podgląda parę w lusterku. Najwidoczniej ucieszył ją ten widok, ponieważ uśmiechnęła się i zaczepiła męża żeby zwrócił uwagę na tylne siedzenia.

          - Moje dzieci czuję, że teraz jest dobry moment, by uświadomić was w paru sprawach. Mam nadzieję, że już wiecie, że nie wyszliście z kapusty…- zaczął Ben, jednocześnie spełniając najgorsze przeczucia swojej córki.

Mag zakryła się torebkę i poczęła się modlić, by ta podróż wreszcie się skończyła.

Louis najwidoczniej dobrze się bawił, bo wdał się w pogawędkę z ojcem dziewczyny.

Lekcja z dzisiaj: tylko wariaci robią dziwne rzeczy oraz małe rzeczy powodują wszystko.

I to wszystko mało się ziścić już za parę godzin.

HEJJJ!!!!!!!!!! A OTO PIERWSZY WAKACYJNY ROZDZIAŁ!

PROSZE PISZCIE KOMENTARZE  BO SZCZERZE MÓWIĄC TO OSTATNIO MNIE ZAWIEDLIŚCIE ;/
KRYTYKUJCIE, ALE PISZCIE CHOCIAŻ COŚ XD
CO TAM U WAS? JAK WAKACJE? 
PROSZE O KOMENTARZE ORAZ DZIĘKUJE ZA TAK DUŻĄ LICZBĘ WYŚWIETLEŃ
+ SORRY ZA BŁĘDY NIE MIAŁAM GŁOWY DO SPRAWDZANIA

ZAPRASZAM NA WSPANIAŁE OPO:

http://justemi-story.blogspot.com/

LISTA CZYTAJĄCYCH (PROSZE PODAWAJCIE ZMIENIONE NICKI BO OSTATNIO MI SIĘ GDZIEŚ WASZE ZGUBIŁY LOL)

@611_natalia @Misiooolxd @paula_jas_x @marysia_lawecka
@Pani_Horan   @alekslloyd  @AwwKevin @iWantHarryHug , 

@Mags_Poland_1D @poisonedx @edzio_wiertara @Ola143Cody,
@xMissxxNothingx @Enchanted_200  @EverBeforee @_yourkitty 
@Martyna_ma @karLla136 @LoveStayStrong_ 
 @hideanemptyface @AwMyBooBear @luvmyTomlinson

@Zuzu_Kazu  @shanny_one_time @eat_love_laugh 

@BackForBlue  @JustinePayne81